Prawo pracy

Gdy pracownik nadużywa swego prawa cz. II

Oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia, bez względu na to, czy zostało dokonane zgodnie z prawem, powoduje rozwiązanie stosunku pracy z chwilą dojścia oświadczenia do pracodawcy. Ten ostatni nie ma żadnej możliwości, aby pracownika zatrzymać.

Nawet jeżeli pracodawca ma podstawy, aby uznać, że rozwiązanie przez pracownika stosunku pracy bez wypowiedzenia było bezzasadne,  nie ma możliwości złożenia odwołania do sądu pracy, bowiem ustawodawca nie przyznał pracodawcy takiego środka odwoławczego. Jedyną formą, w jakiej może on zakwestionować poczynania pracownika, jest pozew o odszkodowanie z tytułu bezpodstawnego rozwiązania stosunku pracy w trybie natychmiastowym. Ponieważ domaganie się wypłaty takiego świadczenia jest sporem ze stosunku pracy, właściwy rzeczowo jest sąd pracy.

Postępowanie nie jest jednak wolne od opłat sądowych, gdyż nie dotyczy spraw o roszczenia pracownika. Jako pismo procesowe, pozew musi czynić zadość wymaganiom proceduralnym przewidzianym w kodeksie postępowania cywilnego.

Przewidziane przez art. 61² k.p. odszkodowanie nie jest uzależnione od poniesienia szkody przez pracodawcę. Wystarczające jest wykazanie braku uzasadnionej przyczyny natychmiastowego rozwiązania umowy o pracę po stronie pracownika. Jeżeli jednak w wyniku działań pracownika zatrudniający go podmiot poniesie szkodę, i tak pozostanie to bez wpływu na wysokość odszkodowania zasądzonego na podstawie powyższego przepisu, gdyż jest ono zryczałtowane. Odszkodowanie przysługuje bowiem w wysokości wynagrodzenia pracownika za okres wypowiedzenia, a w przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy – w wysokości wynagrodzenia za okres 2 tygodni.

Trzeba zaznaczyć, że w razie orzeczenia przez sąd pracy powyższego odszkodowania nie znajduje zastosowania zasada, zgodnie z którą rozwiązanie umowy w omawianym trybie pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem stosunku pracy przez pracodawcę za wypowiedzeniem. 

Podstawa prawna:

1. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy – tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.